U nauci su podijeljena mišljenja o tome kako se prvobitno zvalo naselje ili stanica na rimskom putu Skodra – Anderba na mjestu današnje Podgorice, Birziminium ili Alata . Najstariji pomen mjesta je oko 300-te godine, i u Pojtingerovoj tabli iz VI vijeka. U IX vijeku oba imena pominje i Ravenski geograf.

Najstariji izvor koji pominje ime Ribnica je «Život sv. Simeuna», napisan do 1216. godine, u kome se kaže da je Nemanja rodjen u Zeti na Ribnici . Ribnica vjerovatno u vrijeme Nemanjinog rodjenja nije bila grad, vec manje naselje – privremeno boravište Nemanjinog oca Zavide. Da je nekakvo naselje tu, na ušcu Ribnice u Moracu postojalo krajem XI ili u pocetku XII vijeka potvrda je i postojanje crkve sv. Ðordja iz tog perioda. Ime Podgorica javlja se prvi put 1326. godine u knjizi Kotorskog arhiva. Kroz XIV i XV vijek cešce se pominje Podgorica uvijek u vezi sa trgovinom, carinama i transportom robe, pa se pretpostavlja da je ona u državi Nemanjica i Bališca bila trgovacka stanica. Turci su vec 1457. godine držali svu Gornju Zetu i Podgoricu.

Postojecu tvrdjavu vjerovatno su izgradili Turci izmedu 1474. i 1478. godine. Od ove turske gradnje, iz prvog perioda upotrebe vatrenog oružja, izgleda da je ostao do danas nepromijenjen samo dio zida sa petostranom kulom i trouglastim izbacenim dijelom koji je takodje igrao ulogu kule. Nije iskljuceno da su ovi djelovi i stariji. Ostali djelovi su kasnije jako prepravljani. Prvobitno je bio napravljen i rov ispred tvrdjave koji je vjerovatno vezivao obalu Ribnice sa obalom Morace.